Թեմ
Հրապարակված է: 05/21/2020
«Տէ՚ր, եթէ զշրթունս իմ բանամ,
Բերան իմ երգեսցէ զօրհնութիւնս Քո»։
Կիրակի, 17 Մայիսի 2020-ի առաւօտն է։ Աղօթքս կատարեցի և խաղաղ սրտով կը պատրաստուիմ մասնակցել ս. պատարագին։ Արդէն երրորդ ամիսն է, համաճարանի մեկուսացման շրջանին գուցէ աւարտին ենք հասած։ Իւրովի խորհրդածութիւններս ինձ մտածել կուտան, թէ ինչպէ՞ս կարելի եղաւ տոկալ կեանքի այս տարօրինակ իրավիճակին, որն և պարտադրուեցաւ ողջ աշխարհի վրայ զգուշաւորութիւն դրսևորելու ու համաճարակի տարածումը կասեցնելու համար։ պատասխանն այն է, որ Աստուած բոլորս մէջ աւելցուց գիտակցութեան ու համբերութեան չափը և ի մասնաւորի աղօթքով զօրացած դիմագրաւելու այս փորձութիւնը ևս։
Աստուած ամենակարող, Քեզի կուգամ այս առաւօտ և աղօթքի այս բառերով կը սկսիմ կիրակին։ «Տէ՚ր, եթէ զշրթունս իմ բանամ, բերան իմ երգեսցէ զօրհնութիւնս Քո»։
Իրօք երանելի է այն մարդը, որը օրը կը սկսի Աստուծոյ հետ, աղօթքով առաջնորդուած կեանքի խոստումով։ Որովհետև երբ կեանքը կ’ապրինք Աստուծոյ հետ և այն կը խմորենք աղօթքի ապրումներով, ապա այդ կեանքը խաղաղ է ու շնորհաբաշխ։
Այս Կիրակի, գուցէ առաջին անգամն ըլլալով, ես ինձ հարց կուտեմ, թէ ինչու՞ համար և ինչպէ՞ս է, որ մարդիկ չարին դերակատարողը կը դառնան և պատուիարտուի կողմէ ուղղորդուած կը միտին արատաւորել մարդուն կեանքը առանց հիմնաւորումի։ Բնական է՝ այդպիսիք ոչ միայն անհատին կրնան կամ կը փորձեն նեղութիւն պատճառել, բայց առաւել ևս խանգարել նաև համայնքին կեանքը։ Այդպիսիք կը յաջողին ժամանակի մը համար, բայց կը մոռնան, որ արդարութիւնը թերևս կ’ուշանայ, բայց ի վերջոյ վրայ կը հասցնի։ Եւ գուցէ Աստուած առիթ կ’ընծայէ, որ չարանենգ խորհուրդներով առաջնորդուած մարդիկ ունենան անդրադարձումի ու զղջումի պահը, և եթէ այդ տեղի չունենար, արդէն Աստուած կը կատարէ դատաստանը։ Ահա նոյն փորձառութեան մէջէն կ’անցնիմ նաև ես, և մամոնայի ծառաներ, որպէսզի ծածկեն իրենց անիրաւութիւնները, կը փորձեն և շատ դառն հարուածներով կ’աշխատին արատաւորել ինձ, մոռնալով սակայն, որ ի տարբերութիւն իրենց կեանքի ճանապարհին իմ կեանքը մութ չէ և ոչ ալ հանգուցաւորուած տարիներու վրայ բարդուած անիրաւութիւններով ու խարդախութիւններով։ Եւ փառք Աստուծոյ, խաղաղ է հոգիս ու խիղճս, և այդ է նաև պատճառը, որ անհիմն ժայռակերտ քարեր չեն կրնար կործանել ինձ։ Անշուշտ կը ցաւիմ, և սակայն հաւատքս իր արմատն է գտած Աստուծոյ մէջ և նոյն հաւատքով աղօթքս կը բարձրացնեմ առ Ասուած աղօթքի այս բառերով, որոնց մէջ գտած եմ ի մանկութենէ և այսօր ուղին իմ կեանքին. «Տէ՚ր, եթէ զշրթունս իմ բանամ, բերան իմ երգեսցէ զօրհնութիւնս Քո»։
Տէր իմ Աստուած, Դուն ես քննողը մարդկանց սիրտերուն։ Քու Աջին զօրութիւնը ամրացուց զիս գիշեր ու ցերեկ։ Պիտի շարունակեմ քայլել Քու ուղեգծած ճանապարհէն և Քու խօսքերը պիտի դարձնեմ լոյսը իմ կեանքին։ Ինչքան փորձութիւններ կը շրջապատեն ինձ, այնքան կ’առատացնես իմ մէջ համբերութեան չափը և աւելին հաւատքս կը դարձնես անդրդուելի։
Տ. Յովնան Արք. Տէրտէրեան
Առաջնորդ Հիւսիսային Ամերիկայի
Արեւմտեան Թեմի
